In mijn trouwring zitten een aantal briljanten. Niet zo maar briljanten. Ze komen uit sieraden van mijn overleden moeder en uit de ring die ik op mijn 21e van mijn ouders kreeg. Stenen met een verhaal dus. In meerdere opzichten. Want als je weet hoe een ruwe diamant eruit ziet, is het een wonder dat de briljanten in mijn ring nu zo mooi schitteren. Dat onooglijke klompjes steen zo mooi kunnen worden.

 

Grof geweld

Maar nog wonderbaarlijker is het als je bedenkt hoeveel tijd en geweld eraan te pas komt om diamanten en briljanten te maken. Hoe het begint met een ruw onooglijk stuk steen. Er wordt gespleten, gezaagd, geslepen, geschuurd. Soms gaat een groot deel van de steen verloren. Het kost weken, soms zelfs maanden, om van een ruwe diamant die perfect geslepen, schitterende steen te maken.

Hetzelfde geldt voor jou en mij.

Weerstand

We hebben allemaal een beetje ‘grof geweld’ nodig om te groeien en een mooiere versie van onszelf te worden. Je kunt niet groeien als je moeilijke situaties vermijdt. Als je mensen die je lastig vindt ontwijkt. Als je niet af en toe uit je comfortzone stapt. Een ruwe diamant wordt immers ook niet zo mooi door hem zachtjes op te wrijven. Daar is kracht en schuring voor nodig. Weerstand dus.

Reptielenbrein

Weerstand komt voort uit angst en angst ontstaat in je reptielenbrein. Het stukje oerbrein dat vooral bezig is met overleven en jou veilig houden. Het kent maar drie standen: vechten, vluchten en verstarren. Als er gevaar dreigt, neemt je reptielenbrein het direct over. Dat is handig als er een file opdoemt, terwijl je met 100 km per uur op de snelweg rijdt. Of als er brand uitbreekt in je huis. Je reptielenbrein zorgt er dan voor dat je in een reflex reageert, zonder nadenken, want daar is geen tijd voor. Een geweldig mechanisme dus.

Standje vermijden

Het vervelende is dat dat mechanisme ook tegen je kan werken. Omdat het reptielenbrein ook ongevaarlijke situaties soms als een bedreiging ziet. Omdat die je herinneren aan iets wat vervelend afliep of waarbij je gekwetst werd. Daardoor reageer je op die situaties in een reflex, zonder er eerst over na te denken.

Bijvoorbeeld als je een vervelende discussie hebt met je manager. Of als je een klus moet doen die lastig vindt. Of als je ‘nee’ moet zeggen als iemand om hulp vraagt. Dan denkt je reptielenbrein: “Stop, dat gaan we niet doen. Dat liep de vorige keer ook niet goed af.” Met als gevolg dat je de situatie uit de weg gaat en je er met een smoesje vanaf maakt. Je hebt geen zin in weerstand, dus je ontwijkt het.

Makkelijke weg

We hebben vaak moeite met weerstand, want zonder weerstand is ons leven stukken makkelijker. Het kost minder energie. Je hoeft niet over dingen na te denken. Je hoeft niet te veranderen. Dat is op zich prima. Als je daar tevreden mee bent.

Maar het is wat anders als je eigenlijk niet happy bent met je leven. Als je nieuwe dingen wilt leren, maar dat niet doet omdat je het eng vindt. Als je dingen wilt veranderen in je leven, maar het niet durft omdat je bang bent voor de gevolgen. Als je meer uit je leven wilt halen, maar je jezelf daarbij in de weg zit. Dan kun je beter niet voor de makkelijke weg kiezen.

Weg naar groei

Om te groeien en te schitteren is het namelijk handiger om de moeilijke weg te nemen. Die waar je weerstand voelt. Die waar je denkt: “Het is vast niet goed voor me, laat ik het maar niet doen.” In plaats van vast te houden aan je weerstand en je erdoor te laten leiden, omarm je hem juist. Grijp je hem aan om voor eens en altijd af te rekenen met je angsten, je demonen. Om ze onder ogen te zien, ze te zien voor wat ze zijn en te besluiten om je er niet meer door te laten tegenhouden.

Afrekenen met demonen

Weglopen van de weerstand gaat je namelijk niets brengen. Er naar kijken des te meer. Alleen op die manier kun je afrekenen met je demonen. Met de dingen die je doet, omdat je ze al jaren zo doet. Met de verhalen die je jezelf hebt verteld en die je steeds als excuus gebruikt. Als excuus om maar geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen voor jouw leven. Voor wat je doet en niet doet. Voor de keuzes die je wel of niet maakt. Dus vraag jezelf eens af:

• Op welk gebied in mijn leven vermijd ik nu dingen die weerstand oproepen?
• Wat brengt dat me? Welke demon ontwijk ik daarmee?
• Wat zou het voor me betekenen als ik daarmee zou afrekenen?
• Als ik daar doorheen zou breken, wat zou er dan in mijn leven anders zijn?

Schitterende diamant

Je leeft nooit de beste versie van jezelf als je continu je weerstand ontloopt. Als je alleen maar naar flow en harmonie blijft zoeken. Uiteindelijk word je daar niet gelukkig van. Dat heb ik zelf ervaren. De moeilijkste situaties zorgden ervoor dat ik het meeste groeide. De lastigste keuzes in mijn leven bleken achteraf gezien de beste. Ik was niet gekomen waar ik nu ben door de weg van de minste weerstand te kiezen.

Weer eentje verslagen!

Natuurlijk heb ik ook nog zo mijn demonen. Er zullen altijd wel weer nieuwe de kop op steken en inmiddels weet ik dat het niet helpt om ze uit de weg te gaan. Omdat ik ze dan blijf tegenkomen. Omdat ik er toch een keer mee moet afrekenen. Dus dan ga ik ervoor zitten met een kop thee. Ik schrijf op wat de situatie of persoon met me doet, waar ik bang voor ben. Ik praat erover met een vriendin. Ik zoek hulp bij een coach. En ik vier het moment waarop de demon verslagen is. Weer een stapje dichter bij de mooiste versie van mezelf!

Met welke demonen wil jij eindelijk afrekenen? En wat gaat jou dat opleveren? Ik lees het graag.

Voor nu wens ik je een stralende dag!

Liefs,

Manita

 

P.S. Heeft je netwerk ook baat bij mijn blog? Deel het! Gebruik hiervoor de knoppen hieronder.