Ik zit relaxed aan een lange tafel en geniet van een kop thee na mijn autorit van Maastricht naar Leiderdorp. Ik ben precies op tijd. We zitten nog wat te kletsen en lachen voordat de blogwerkdag begint. Iemand maakt een opmerking dat het wel heel wat is dat ik helemaal vanuit Maastricht ben gekomen. “Ik vond het leuk om er deze keer live bij te zijn”, zeg ik glimlachend. Maar dat had ook heel anders kunnen zijn.

Het liep even anders

Ik stapte vanochtend om kwart voor zeven in de auto. Mooi op tijd om onderweg te tanken en rond half tien op mijn bestemming te zijn. Ik had het ruim gepland, dus vol vertrouwen vertrok ik.

De eerste tegenslag kwam bij het tanken: er stond een rij. Dat had ik niet verwacht. Ik zag de aankomsttijd op de navigatie oplopen van half tien naar kwart voor tien. Snel maar weer op weg. Volgende obstakel: langzaam rijdend verkeer op mijn route. Het klokje gaf inmiddels tien voor tien aan. Nog meer file. De aankomsttijd bleef oplopen tot ik zag dat ik zelfs te laat zou zijn. Daar ging mijn goed doordachte planning.

Gelukkig losten de files op en vond ik snel een parkeerplek. Een paar minuten voor de start liep ik ontspannen de vergaderruimte binnen.

Met klotsende oksels

Dat zou jaren geleden wel anders zijn geweest. Dan zou ik na zo’n enerverende rit heel anders binnenkomen.

Met klotsende oksels en zweet op mijn rug van de opwinding. Met een opgejaagd gevoel omdat ik me de hele reis had lopen opvreten dat het zo tegenzat. Gehaast de ruimte binnenkomen en meteen eruit gooien wat een vreselijke heenreis ik had gehad. En de rest van de dag zitten balen dat het zo gelopen was.

Het helpt niet

Inmiddels heb ik geleerd dat ik daar vooral mezelf mee heb. Het kost me enorm veel energie, al die opwinding en frustraties. Ik loop de hele dag met een rotgevoel rond. Maar ook de mensen om me heen worden er niet blij van. Die voelen mijn frustratie en blijven het liefst een eind bij me uit de buurt.

Wat wel werkt is om rustig te blijven. Om me niet mee te laten slepen door mijn emoties op dat moment. Om een paar keer diep adem te halen en te zorgen dat ik kalmeer. De rij voor het tankstation wordt niet korter als ik me opwind. De files lossen niet opeens op als ik in mijn auto zit te foeteren.

Shit happens

Er zijn nu eenmaal altijd dingen in je leven die anders lopen dan je gepland hebt. Die er tussendoor komen zonder dat je er rekening mee hebt gehouden. Een medewerker die ziek wordt op een onderbezette dag. Een vergadering die uitloopt waardoor je je moet haasten voor je volgende afspraak. De printer die een storing heeft als jij net dat belangrijke rapport moet inleveren.

Shit happens. Daar kun je niets aan doen. Het enige waar je invloed op hebt, is hoe je er op reageert. Hoe je er mee omgaat. Blijf uit de boosheid en frustratie. Haal een paar keer diep adem en leun achterover. Neem letterlijk even afstand van de situatie. Kijk of je er überhaupt invloed op hebt. Of je de situatie kunt veranderen. Zo niet, laat het dan los en ga door. Dat is een stuk relaxter en geeft je een beter gevoel de rest van je dag.

Goed gevoel

Zes uur later klap ik met een tevreden gevoel mijn laptop dicht en pak mijn spullen. Ik heb een ontzettend leuke en productieve dag gehad. Ik heb genoten van het samen werken. “Ik ga vaker aanschuiven”, zeg ik tegen mijn schrijfcoach. “Het is heerlijk om hier fysiek te zijn.”

En die lange en tegenvallende heenreis? Die ben ik al lang vergeten.

Liefs,

Manita

P.S. Heeft je netwerk ook baat bij mijn blog? Deel het! Gebruik hiervoor de knoppen hieronder.