Soms werkt een kleurige outfit beter dan kwaliteit in je adviezen. Zo zou het niet moeten zijn natuurlijk. Maar ik help mijn klanten om als vrouwelijke managers te floreren in een mannenwereld, en daarvoor moet je vaak roeien met de riemen die je hebt. Opvallen is een noodzaak, en dat doe je door je niet aan te passen – ook niet in je kleding.

 

Ik paste me zelf ook aan

En ik moet bekennen: ooit deed ik dat zelf wel, net als de meeste vrouwelijke managers. Ik neem je even mee naar een dag in mijn leven van destijds, een dag waarop ik er onbedoeld ineens wél uitsprong … 

Dinsdagochtend, kwart over zeven. Ik sta voor mijn kledingkast. Mijn ogen glijden langs de keurige outfits in neutrale kleuren. Tot ze op mijn nieuwe paarse jurkje vallen. Niet mijn normale kledingkeuze om naar mijn werk te gaan. Maar wel iets waar ik me helemaal mezelf en vrouwelijk in voel. Zou ik het wagen?

 

Die dag verscheen ik in vrolijk paars

‘Zo, jij had blijkbaar zin in een vrolijke outfit vandaag.’ De directeur kijkt goedkeurend naar mijn paarse jurkje met de kleurrijke Desigual sjaal. Hij is op weg naar een overleg met mijn manager en we staan tegelijk bij de koffieautomaat. ‘Klopt. Ik was een beetje klaar met mijn normale outfits. Er mag wel wat meer kleur komen tussen al die grijze pakken hier’ antwoord ik ad rem.

 

De directeur ‘zal erop terugkomen’

Nu ik zijn aandacht heb, maak ik meteen van de gelegenheid gebruik. ‘Heb je trouwens al naar mijn voorstel voor het nieuwe beloningssysteem gekeken?’ ‘Nee nog niet, maar dat ga ik morgenochtend doen. Dan hoor je meteen daarna van me.’ Eerst zien, dan geloven, denk ik. Het is niet de eerste keer dat hij ergens ‘morgen’ op terug zou komen en het niet doet. Dat zal nu wel niet anders zijn.

 

En dat doet hij!

Maar dat is het wel. Tot mijn grote verbazing staat hij de volgende middag inderdaad aan mijn bureau. ‘Ik heb naar je voorstel gekeken en ik heb er nog wat vragen over. Heb je nu even tijd om er samen doorheen te lopen?’ Ik herstel me snel van de verbazing. ‘Ja hoor. Ik pak het er even bij.’

 

Nog een compliment ook

Een half uur later heb ik zijn vragen beantwoord, zijn alle bedenkingen uit de wereld en hebben we afgesproken dat ik het voorstel met een paar kleine aanpassingen in de volgende MT vergadering presenteer. ‘Mijn complimenten, Manita. Ik ben onder de indruk van je gedegen plan. Die presentatie in het MT is wat mij betreft alleen nog een formaliteit voordat je aan de slag kunt.’ Ik val van de ene verbazing in de andere. Zo scheutig is hij normaal nooit met complimenten. Wat is hier gebeurd?

 

Ik stond niet op zijn netvlies

Wat begon met een opmerking over mijn outfit, eindigde in een compliment over mijn werk. En dat terwijl het voorstel al weken op zijn bureau lag en ik hem al minstens drie keer had gevraagd of het zo het MT in kon. Blijkbaar stond ik eerder niet zo op zijn netvlies, viel ik niet op tussen de mannen in hun kleurloze pakken. Maar juist door mezelf te zijn, me te kleden op de kleurrijke manier die bij mij past, kwam daar verandering in.

 

Hé mannen, we zijn er!

‘Als dit het effect is van gewoon mezelf zijn op mijn werk, dan ga ik dit vaker doen’, dacht ik die dinsdag. En dat heb ik gedaan. Niet alleen in mijn kleding, maar ook in gedrag ben ik bewust gaan opvallen. Ik ontdekte wat effect had. Ik leerde om op te vallen in een mannenwereld, op mijn eigen manier als vrouwelijke manager. 

Die ervaring, daar profiteren mijn klanten nu van mee. En al richten we ons vooral op gedrag, sóms behelst mijn coaching ook een kleurrijke sjaal!

 

Stralende groet,

Manita

 

PS: Vind je dit blog waardevol? Deel het in je netwerk via de knoppen hieronder.