Hoe vaak doe jij iets wat buiten je comfortzone ligt? Iets wat je best wel spannend vindt. Iets waar je tegenop ziet of wat je voor het eerst doet. Iets wat betekent dat je je eigen grenzen over gaat. Spring jij met je ogen dicht in het diepe of blijf je veilig op de kant?

Best wel eng

Want laten we eerlijk zijn: het is best wel eng om iets te doen wat je niet eerder gedaan hebt. Het vraagt om zelfvertrouwen. Weten dat je het aankunt. Dat je genoeg kennis en ervaring hebt. Het vraagt om zelfcompassie. Beseffen dat je maar een mens bent. Dat je fouten mag maken. Dat het niet perfect hoeft te zijn. Dat er geen vrouw overboord is als er iets misgaat. Of als het anders loopt dan je verwacht.

Lef

Maar het vraagt vooral om lef. Lef om iets te doen wat je niet helemaal onder controle hebt. Lef om je kwetsbaar op te stellen. Lef om erop te vertrouwen dat het goed komt. Lef om je over te geven en te zien wat er gebeurt. Lef om het ondanks alle twijfels toch te doen. Om die eerste stap te zetten en in het diepe te springen.

Vertrouwen

Maar hoe geweldig is het als je het wel durft? Als je af en toe je grenzen opzoekt. Als je daardoor nieuwe dingen leert en groeit. Als je merkt hoeveel er nog mogelijk is. Hoeveel meer jij nog kunt. Want dat geeft een enorme kick. Het maakt dat je gaat nadenken over wat je nog meer kunt. Dat je groot durft te dromen. Het zorgt dat je met meer vertrouwen naar de toekomst kijkt.

Mijn sprong

Gisteren had ik de opnames van het interview en de podcast voor het boek LEFWIJF 2, waar ik co-auteur van ben. Iets dat echt wel een stukje buiten mijn comfortzone ligt. Ook al sta ik wekelijks met mijn eigen video op social media. Ook al was mijn lefverhaal heel positief ontvangen. Ook al weet ik waar ik over praat. Het voelde anders, spannender. Tot ik ging nadenken wat het spannend maakte.

Onvoorspelbaar

Het was de eerste keer dat ik geïnterviewd werd, waarbij er video- en audio-opnames gemaakt werden. We zouden alles in één take opnemen, zonder snijden of delen opnieuw op te nemen. En ik wist van tevoren niet welke vragen me gesteld zouden worden. Kortom, onvoorspelbaarheid aan alle kanten. En dat veroorzaakte dat spannende gevoel. Het gevoel dat ik buiten mijn comfortzone zou gaan. Zou ik me voldoende kunnen ontspannen? Zou ik wel alle vragen kunnen beantwoorden? Zou ik niet stilvallen? Genoeg om me een slapeloze nacht te bezorgen dus.

Open ogen

In theorie dan. Want ik realiseerde me dat de situatie misschien wel onvoorspelbaar was. Maar dat betekende niet dat ik met gesloten ogen hoefde te springen. Er waren wel degelijk dingen die ik kon doen om het wat minder spannend te maken:

• Door alle informatie over het interview en de podcast opnieuw te lezen kreeg ik een beter beeld wat ik kon verwachten. Dat gaf rust.
• Ik luisterde alvast een paar podcasts tijdens mijn wandeling, zodat ik wist wat voor vragen er konden komen. Dat zorgde dat ik het kon loslaten.
• Ik oefende het gesprek een paar keer voor mezelf. Daardoor besefte ik hoe veel ik eigenlijk over het onderwerp wist en te vertellen had. Dat gaf vertrouwen.
• Mijn insteek werd om een leuke ervaring te hebben. Om te genieten en me niet zo druk te maken over de inhoud. Dat zat immers wel goed. Dat zorgde voor voorpret.
• Ik zorgde dat ik ontspannen aan het interview kon beginnen. Ik hield mijn agenda vrij, zodat ik ruim de tijd had om naar de lokatie te rijden. Dat maakte dat ik relaxed was op de dag zelf.

Dat hielp mij om met open ogen en met gezonde spanning in mijn lijf de sprong te maken. Want het gaat er tenslotte om dat je de sprong waagt. Zonder die sprong ontdek je niet waar je allemaal toe in staat bent.

Een feestje

Hoe het gegaan is? In één woord: super. Dankzij mijn voorbereiding heb ik geslapen als een roos. Ik was ruim op tijd, dus kon rustig landen voordat mijn interview begon. En met Lucinda Douglas als interviewer was het een feestje. Ga ik het nog een keer doen? Zeker! Want het smaakt naar meer.

Ben je benieuwd naar het resultaat?

De podcast met mijn verhaal kun je beluisteren via deze link: Manita’s LEFWIJF interview.

Laat je me weten wat je ervan vindt? Ik lees graag je reactie hieronder.   

Liefs,

Manita

P.S. Heeft je netwerk ook baat bij mijn blog? Deel het via de knoppen hieronder.