Ken jij dat Italiaanse gezegde? ‘Il dolce far niente’; het zoete of zalige niets doen. Als je de film ‘Eat, pray, love’ hebt gezien, herken je het vast wel. Ik moest er de afgelopen week weer aan denken.

Niets doen

Het begon zaterdagavond aan tafel met mijn partner. Het gesprek kwam op het onderwerp ‘niets doen’. Niet onlogisch met een week vakantie voor de boeg. We hadden allebei behoefte om even niets te doen en hoeven. Om de dingen te doen waar we normaal niet aan toekomen. Ook al betekent dat voor ons allebei iets anders.

Mijn partner wil vooral ’s ochtends rustig opstarten. Daarna op zijn gemak wat boeken lezen en aan zijn artikel werken. En elke dag lekker buiten zijn; wandelen of hardlopen.

Voor mij betekent het alleen het hoogstnoodzakelijke voor mijn bedrijf doen. Vooral ontspannende boeken lezen en tijd nemen voor persoonlijke ontwikkeling. En wandelingen maken en daarna met een kop thee op de bank.

The Italian way

Dat deed me denken aan de scène in de film ‘Eat, pray, love’, waarin twee Italiaanse mannen aan hoofdrolspeelster Julia Roberts uitleggen wat ‘il dolce far niente’ betekent. Met name het verschil tussen hoe de Italianen en de Amerikanen het zien. En dat is wezenlijk.

Voor de Italianen is ‘niets doen’ en genieten een vast onderdeel van hun dag. Ze zien het als iets waar je elke dag tijd voor maakt. Omdat het belangrijk is. Omdat het goed voor je is. Niets doen gedurende de (werk)dag is voor hen normaal. Genieten van een uitgebreide maaltijd tijdens de lunch, tijd nemen voor een powernap. Daarna ben je weer fris voor de rest van je dag.

Of …. eerst verdienen

De Amerikanen (en veel andere westerlingen) werken de hele dag hard en in het weekend is het eindelijk zover. Ze mogen even niets doen en uitrusten. Met als gevolg dat ze vaak uitgeblust op de bank zitten en voor de tv hangen.

Niets doen hoort voor hen niet bij het ritme van elke dag, maar is iets bijzonders. Iets wat je eerst moet verdienen door hard te werken.

Niets mogen doen

Zo heb ik er ook lang over gedacht. Dat niets doen pas mocht als er niets meer te doen was. Dat eten of koffie drinken snel tussendoor moest, omdat er eerst dit of dat gedaan moest worden. Dat ik niet rustig kon gaan zitten als er nog van alles moest. 

Uiteindelijk werkte dat niet. Ik liep mezelf voorbij. Ik kwam niet meer tot rust. Er was altijd wel iets dat nog moest gebeuren. Van mezelf uiteraard. Want ik was mijn eigen slavendrijver geworden.

My way

Inmiddels heb ik mijn manier gevonden voor ‘het zalige niets doen’. Het is vast onderdeel van mijn dag geworden. Ik neem minstens een uur lunchpauze. Ik neem tijdens mijn werk korte pauzes om even bij te tanken. Ik maak elke dag tijd voor een wandeling om uit mijn hoofd te komen. En ik doe een dutje als ik daar behoefte aan heb.

De ene dag heb ik meer ‘niets doen’-momenten dan de andere. Maar ik zorg wel dat ik er elke dag tijd voor neem. Op werkdagen en zeker in het weekend.

Wat is jouw manier?

Misschien denk je nu: “Voor jou is het makkelijk. Jij bent eigen ondernemer, dus je bepaalt zelf hoe je jouw dag indeelt.” Natuurlijk klopt dat. Maar ik wil je uitnodigen om te kijken hoe jij ook meer niets doen in jouw dag kunt inbouwen. Hoe het voor jou een vast onderdeel van je dag zou kunnen worden.

Wil je dat ik met je meedenk? Boek dan een gratis Ontdek je Krachtige Zelf-sessie en we kijken samen wat jouw manier is. Hoe ook jij meer momenten van niets doen kunt creëren op een dag. Plan meteen een afspraak in mijn agenda in.

Heb een zalige dag!

Liefs,

Manita

P.S. Heeft je netwerk ook baat bij mijn blog? Deel het via de knoppen hieronder.