Je houdt krampachtig vast aan het vertrouwde. Aan je baan waar je al lang geen voldoening meer uit haalt. Aan oude vriendschappen die je alleen maar energie kosten. Aan gewoontes die je eigenlijk in de weg zitten. Aan ‘hoe het hoort’, terwijl je dat vooral stress oplevert. Met als resultaat dat je doodmoe en ontevreden bent.

Controle houden

Door dat krampachtig vasthouden, denk je dat je alles onder controle hebt. Het geeft je een gevoel van zekerheid. Het gevoel dat jij aan de touwtjes trekt.

Maar tegelijk vraagt het veel van je. Je bent continu gericht op wat er om je heen gebeurt. Je houdt rekening met alles en iedereen. Je bent streng voor jezelf en voor anderen als dingen niet gaan zoals het hoort. Je houdt alles nauwlettend in de gaten, bang dat er iets mis gaat. Je bent eigenlijk in een constante staat van paraatheid. Uit angst voor wat er gebeurt als je (even) de controle loslaat.

Meer loslaten

Zou het niet heerlijk zijn als je meer kunt loslaten? Als je afscheid neemt van gewoontes die je niets meer brengen. Als je geen energie meer steekt in uitgedoofde vriendschappen of onbevredigend werk. Als je je niet meer druk maakt over hoe ‘het hoort’. Als je mild kunt zijn, voor jezelf en voor anderen. Als het moeiteloos gaat, zodat je kunt genieten en ontspannen bent.

Angst om los te laten

Loslaten betekent de controle uit handen geven. En dat is eng. Want je denkt dat alles fout gaat als jij de controle loslaat. Dat er zich allerlei kleine en grote rampen zullen voltrekken.

Maar is dat echt zo? En is het een ramp als dingen anders gaan dan normaal? Als dingen niet op jouw manier gebeuren? Het antwoord is ‘nee’.

Verademing

Voor mij werd dat helder toen ik een aantal jaar geleden mijn heup brak. Van het ene op het andere moment moest ik alle controle uit handen geven. Ik was totaal afhankelijk van anderen: douchen en aankleden, boodschappen doen, koken, het huis schoonhouden en voor mijn werk. Maar ik had geen keuze.

En toen merkte ik dat alles gewoon doorging zonder mij. Misschien op een andere manier, met een ander resultaat of op een ander moment, maar het gebeurde wel. Het voelde letterlijk als een verademing. Ik mocht dus loslaten.

Acceptatie en vertrouwen

Loslaten vraagt om acceptatie en vertrouwen.

Accepteren dat jij de wijsheid niet in pacht heb.
Accepteren dat niet alles hoeft te gaan zoals jij dat wilt.
Accepteren dat dingen ook op een later moment kunnen.
Accepteren dat niet alles perfect moet.
Accepteren dat je soms uit elkaar groeit en dat dat okay is.
Accepteren dat je nieuwe keuzes mag maken.
Accepteren dat dingen veranderen en dat dat goed is.

Maar loslaten vraagt vooral om vertrouwen.
Vertrouwen dat de ander het zelf kan en hulp vraagt als dat nodig is.
Vertrouwen dat er meerdere wegen naar Rome leiden.
Vertrouwen op je gevoel als het gaat om de juiste keuzes maken.
En vooral vertrouwen, diep van binnen, dat het goed komt.

Dan is loslaten geen worsteling meer, maar een verademing.

Een tevredener mens

Ik durf steeds meer los te laten in mijn leven. Me minder druk te maken over hoe dingen gaan. Meer over te laten aan anderen. En ik geniet van alle hulp die ik krijg. Van de nieuwe dingen die op mijn pad komen. Maar vooral van de keuzes die ik met mijn hart maak.

Ik ben milder voor mezelf en voor anderen. En dat heeft me tot een tevredener mens gemaakt.

Zelf ervaren?

Hoe goed ben jij in het loslaten? Gaat het makkelijk en moeiteloos? Of vind je het lastig en denk je dat je het niet kunt? Ik help je graag om je de kracht van loslaten te ervaren. Meld je nu aan voor een Ontdek je Krachtige Zelf-sessie en we zetten samen de eerste stap.

Voor nu wens ik je een stralende dag!

Liefs,

Manita

P.S. Heeft je netwerk ook baat bij mijn blog? Deel het! Gebruik hiervoor de knoppen hieronder.